W najnowszym numerze "Dialogu" ukazały się tłumaczenia sztuk współczesnych japońskich dramaturgów.
Spis rzeczy nas interesujących w numerze:
- Schulz-Cionca S., Bez napisów, przeł. A. Zawrzykraj.
- Hirata O., Notatki tokijskie, przeł. H. Lipszyc.
- Hirata O., Na rowerze po półwyspach, przeł. H. Lipszyc.
- Lipszyc H., Z Vermeerem w tle.
- Miyagawa Ch., Hiroshima moja miłość. Rekonstrukcja, przeł. J. Waleriańczyk.
- Harries M., Hiroshima moja miłość. Odrzucenie, przeł. D. Górecka.
- Karpoluk J., O związkach kina i teatru w Japonii.
- Kletowski P., Z życia (japońskich) marionetek.
Hirata Oriza (平田 オリザ) to jeden z ważniejszych osobistości teatru japońskiego. Urodził się w Tokio 1962 roku. Jest dramatopisarzem i reżyserem. W 1983 założył własną firmę teatralną pod nazwą Seinendan (青年団）oraz zarządza teatrem Komaba Agora w Tokio. Uzyskał tytuł profesora Uniwersytetu Osakijskiego i pracuje tamże jako wykładowca.
W swoich dramatach skupia się na codziennym życiu Japończyków, których prezentuje z własnego punktu widzenia. Próbuje odsłonić naturę swojego narodu i uwidocznić jego niestereotypowość.
Dramaturg regularnie pisuje krytyki, eseje i szkice teatralne, czynnie uczestniczy w życiu kulturalnym. Na swoim koncie ma też wiele sukcesów pedagogicznych, bowiem jego uczniowie na zajęciach tworzą własne utwory, wdrażając własne koncepcje, pod czujnym okiem prowadzącego.
Do jego najbardziej znanych sztuk w tłumaczeniach należą:
- Notatki tokijskie (Tokyo Note)
- Ludzie z Seulu (Seuru Shimin)
- Kings of the Road (Bouken Ou)
- Suddenly Married (Tonariitemo Hitori)
Za swoje osiągnięcia uzyskał wiele nagród, w tym:
- Nagrodę Teatralną Kishidy Kunio za Notatki tokijskie w 1995 roku
- Dwa Grand Prix Yomiuri w kategorii "Najlepsza Sztuka", pierwsze w 1997 roku za reżyserię Tsuki no Misaki [przylądek księżycowy], drugie w 2002 roku za scenariusz, kompozycję i reżyserię Ueno Dobutsuen Saisaisai Sugeki [czwarty atak na Zoo w Ueno ].
I wiele, wiele innych.
Hirata jest twórcą teorii i koncepcji teatru, które noszą angielską nazwę Contemporary Colloquial Theater, czyli Teatr Codzienności. Natomiast styl, jaki zaczął wykorzystywać, to styl Cichego Teatru. Aby dokładnie dowiedzieć się, co to oznacza, odsyłam do nowego numeru "Dialogu" oraz do linków poniżej:
1. Strona Seinendai
2. Profil Hiraty Orizy
3. Wywiad z Hiratą Orizą
4. Sztuka miesiąca - Citizens of Seoul
A przede mną interesująca lektura dramatów.
5 Komentarzy
Dziękuję za zwrócenie uwagi!:) Sama pewnie bym nie zauważyła, zwłaszcza, iż na półkach tutejszych księgarni "Dialog" nie rzuca się w oczy... Nyo, to czekają mnie małe poszukiwania;)
OdpowiedzWystarczy skoczyć do np. empiku :D albo do księgarni przy teatrach. :-)
Odpowiedzpozdrowionka
No, właśnie tutejszy empik kiepsko jest zaopatrzony (zwłaszcza dział z prasą kulturalną), a teatru w moim mieście niet;) Mimo wszystko, poszukam;)
Odpowiedzzawsze możesz sobie zamówić przez internet :-) tylko jeszcze nie ma nowego numeru na stronie "dialogu".
OdpowiedzZdobyłam!:) Z ogromną pomocą przyjaciela, ale zdobyłam. Myślę sobie, że dawno dramatów nie czytałam, a uwielbiałam swego czasu, więc jak już wsiąknę w Dialog, to na długo;)
OdpowiedzPozdrawiam ciepło! I raz jeszcze dziękuję za informację:)
WSZYSTKIE KOMENTARZE O CHARAKTERZE REKLAMOWYM BĘDĄ KASOWANE.