Kupić psa w Japonii? Smutne obserwacje

Jednej rzeczy, której nie mogę przyswoić/zrozumieć/zaakceptować, to sklepy zoologiczne. I nic mnie do nich nie przekona ani żadna argumentacja do mnie nie przemówi, o ile to nie będzie profesor-kynolog z 40-letnim doświadczeniem i własną hodowlą. Musicie wybaczyć, ale kocham wszystkie psiaki. Co tak bardzo mnie zdenerwowało?

Po takiej wizycie w supermarkecie, gdzie jak warzywa czy owoce możemy sobie wybrać psy lub koty, odnoszę wrażenie, że dla wielu Japończyków (na pewno nie wszystkich, w to akurat nie uwierzę) zwierzak to zabawka - zwłaszcza pies (o Polakach i ich nieodpowiedzialności wspominać nie będę, bo to jest blog o Japonii, a nie o Polsce). Mam też niejasne poczucie, że inaczej traktuje się koty. Ponoć Japończycy to zadeklarowani kociarze. Na domiar złego w ten sam dzień, po powrocie do domu, w telewizji pokazywali program o szerokim wachlarzu wyboru ubranek dla pupila konkretnej firmy i jak je dobierać z psim stylistą...

No więc pieski i kotki - te małe - trzyma się w boksach. Luksusowych, bo luksusowych i zadbanych: mają klimę, światełko, poidło jak dla chomika, zabaweczkę i kawałek kocyka. Swoją drogą widać cenę ok. 13 manów za szczeniaczka. To chyba porównywalnie? Szczytem wszystkiego jest klatka na środku sklepu z psem sporych rozmiarów, gdzie wszyscy pchają ręce, a pies nie wie, co ma ze sobą zrobić i wariuje.

Kilkutygodniowe szczeniaczki zostały odizolowane od innych i trzymane są w zamknięciu. Niektóre wyglądają na przerażone i smutne, inne nawet się nie ruszają, jeszcze inne mają chorobę sierocą. Chcą się bawić, jak tylko podchodzi się do szybki. Kto miał małego szczeniaka zabranego od matki, ten wie, ile taki maluch płacze i przeżywa.

Ciekawe, czy by małemu dziecku też się podobało, gdyby je tak włożyć i zostawić, gdzie każdy może w szybę pukać i gapić się... Z resztą jestem przekonana, że takie zamknięcie ma negatywny wpływ na psychikę zwierzaka, zwłaszcza małego.

Ponadto nienawidzę psich ubranek, które służą ozdobie, a nie zapewnieniu ciepła, gdy jest zimno. I tak np. wielbiciele małych piesków, którym robi się kokardki i kupuje ubranka w kratkę, paski, kropki, nie zauważają, że sierść robi się nieodwracalnie rzadsza pod ubrankiem. Cóż potem ubranko trzeba zakładać cały rok, bo takiemu łysemu "to pewnie zimno". Mały pies to nadal pies, a nie słodziutka zabaweczka do torebki. 

Żeby nie być gołosłownym, oto i ubranka dla psiaka do wyboru do koloru już w sklepie obok.

A poniżej dowód. Dwa pięknie przystrzyżone pudelki w ubrankach. Na dworze jedyne 35 stopni, środek lata, w Japonii temperaturę odczuwa się inaczej niż w Polsce. Zaznaczam - to jest Sikoku, a tu jest bardziej wilgotno niż np. na głównej wyspie w naszym rejonie. Wszyscy gotują się żywcem. A co mają powiedzieć zwierzaki, które nie dość, że sierść mają, to jeszcze dekoracyjny kożuch podkreślający prestiż właściciela?

Może i w innych krajach też sprzedają psy w zwykłym centrum handlowym, ale dla mnie nie jest to normalne. Owszem małe kotki można było brać do adopcji z jednej sieci sklepów zoologicznych. Ale to był krótki epizod. Zastanawiacie się, czemu już ich nie ma? Bo dawali ludziom koty zarażone wirusem. I jak potem dziecku wytłumaczyć, że kotek był, ale już go nie ma? Uciekł i nigdy nie wróci? 

A na deser, żeby rozładować atmosferę - mała gwiazda w salonie spa, do którego niektóre zwierzaki chodzić muszą :-) Ten pudelek ewidentnie to lubi, pewnie to stały klient. Ciekawe, czy tak wybredny jak sami Japończycy? ;-)

A to Lucy - sunia (jack russel) brata pana Sól, która bezczelnie wyleguje się na mojej yukacie i udaje, że w ogóle nie widzi problemu.  I jak tu takiego słodziaka nie lubić?

I tym optymistycznym akcentem pozdrawiam wszystkich mających futrzaki w domu. I tych z rybkami też, a co!