Chram Kotohiki-hachiman-gu - miejsce spotkań pielgrzymów

Chram Kotohiki-hachiman-gū znajduje się w regionie Kan'onji w prefekturze Kagawa na Sikoku.Wzniesiony został w ere Taihō około roku 703. Jak głosi legenda pewien mnich oddawał się medytacji na wzgórzu Kotohiki, gdy w pewnym momencie zauważył nadpływający statek. Mnich wziął statek w swoje ręce i zaniósł na szczyt góry. 

Niosąc go był przekonany, że słyszał dźwięki instrumentu wagon/koto wydobywające się z wnętrza. Wagon uchodzi za najstarszy instrument muzyczny Japonii. I stąd też wzięła się nazwa chramu, bowiem słowo 琴 (pierwszy znak w nazwie chramu) czyta się jak 'koto'.

Sanktuarium Kotohiki-hachiman-gu to pozycja 68 na liście 88 świątyń na Sikoku. Na Sikoku panuje zwyczaj pielgrzymowania. Mężczyźni i kobiety wybierają się w podróż od świątyni do świątyni (nie trzeba zachowywać kolejności), aby modlić się o zdrowie, powodzenie itp. Początkowo pielgrzymowano jedynie pieszo, teraz niektórzy używają rowerów. Wędrowców poznać łatwo bowiem ubrani są na biało, a na głowie mają słomkowe kapelusze. Niestety ja nie zobaczyłam ani jednej osoby pielgrzymującej - było za gorąco nawet dla Japończyków.

W Kotohiki-hachiman mamy pełen serwis: obmywamy ręce i wycieramy w ręcznik.

Rok 2010 - Rok Tygrysa. W przeciwieństwie do innych ema, czyli tabliczek, na których wpisujemy swoje życzenia, wszystkie w Kotohiki-hachiman są ręcznie malowane. I naprawdę wyglądało to tak, jakby wszyscy Japończycy i Japonki z Kan'onji byli utalentowani.

Przyjemnie wyglądający tygrysek. Na drugiej stronie mamy dokładne dane jak: imię, nazwisko, adres, telefon i e-mail. Chram to miejsce, gdzie mimo wszystko prywatność jest chroniona, z reguły nie powinno się tego czytać. Ja oczywiście w to nie wierzę, że nikt tego nie czyta, ale Japończycy wolą chyba w ten sposób myśleć.

We wszystkich chramach zawieszone są shide. Oznaczają one miejsce uświęcone, przestrzeń sakralną, czyli obecność bóstwa.

Na temat tego miejsca w internecie nie ma praktycznie nic, oprócz Wikipedii japońskiej - chram kotohiki-hachiman, pewnie dlatego, że ten chram jest tak stary, że sami Japończycy nie mają dostatecznych informacji.